ความดันสามารถนิยามได้ว่าเป็นแรงที่กระทำต่อพื้นที่ ในบรรดาระบบการวัดความดันต่างๆ ความดันสัมบูรณ์ และ ความดันเกจ เป็นสองแบบที่พบได้บ่อยที่สุด การทำความเข้าใจความแตกต่างระหว่างการวัดเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญ เนื่องจากส่งผลกระทบอย่างมากต่อการใช้งานและความแม่นยำ การเลือกความดันอ้างอิงที่ถูกต้องมีความสำคัญพอๆ กับการเลือกช่วงความดันที่เหมาะสม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการใช้งานที่ใช้ความดันต่ำ การเลือกที่ไม่ถูกต้องอาจนำไปสู่ข้อผิดพลาดในการวัดที่สำคัญ
วิธีที่ง่ายที่สุดในการอธิบายความแตกต่างคือ ความดันสัมบูรณ์ ใช้ศูนย์สัมบูรณ์เป็นจุดศูนย์ ในขณะที่ ความดันเกจ ใช้ความดันบรรยากาศเป็นจุดศูนย์ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพบรรยากาศ การวัดความดันเกจอาจขาดความแม่นยำ ในขณะที่การวัดความดันสัมบูรณ์มีความแน่นอนเสมอ
คำนิยาม: ความดันเกจเป็นการอ้างอิงที่พบบ่อยที่สุดสำหรับการวัดความดัน โดยระบุด้วย ‘g’ หลังหน่วยความดัน (เช่น 30 psig) วัดเทียบกับความดันบรรยากาศโดยรอบ
อิทธิพลของความดันบรรยากาศ: การเปลี่ยนแปลงของความดันบรรยากาศเนื่องจากสภาพอากาศหรือระดับความสูงส่งผลโดยตรงต่อเอาต์พุตของเซ็นเซอร์วัดความดันเกจ ความดันเกจที่สูงกว่าความดันโดยรอบเรียกว่า ความดันบวก ในขณะที่ความดันที่ต่ำกว่าความดันบรรยากาศเรียกว่า ความดันลบ หรือ ความดันเกจสุญญากาศ.
การออกแบบเซ็นเซอร์: เซ็นเซอร์วัดความดันเกจมักมีพอร์ตความดันหนึ่งพอร์ต ความดันอากาศโดยรอบจะถูกนำผ่านรูระบายอากาศหรือท่อระบายอากาศไปยังด้านหลังขององค์ประกอบการตรวจจับ เครื่องส่งสัญญาณวัดความดันเกจแบบมีช่องระบายอากาศช่วยให้อากาศภายนอกถูกนำไปใช้กับด้านลบของไดอะแฟรมตรวจจับความดัน ทำให้มั่นใจได้ว่าจะวัดโดยอ้างอิงถึงความดันบารอมิเตอร์โดยรอบ ดังนั้น เซ็นเซอร์วัดความดันเกจแบบมีช่องระบายอากาศจะอ่านค่าเป็นศูนย์เมื่อการเชื่อมต่อความดันของกระบวนการเปิดสู่บรรยากาศ
ความดันเกจแบบปิดผนึก: ในทางตรงกันข้าม เซ็นเซอร์เกจแบบปิดผนึกมีความดันบรรยากาศปิดผนึกที่ด้านลบของไดอะแฟรม การออกแบบนี้มักใช้ในการใช้งานที่มีความดันสูง เช่น ระบบไฮดรอลิก ซึ่งการเปลี่ยนแปลงของความดันบรรยากาศมีผลกระทบน้อยที่สุดต่อความแม่นยำของเซ็นเซอร์ จุดศูนย์สำหรับความดันเกจแบบปิดผนึกถูกตั้งค่าตามความดันภายในอุปกรณ์ ณ เวลาที่ทำการปิดผนึก
คำนิยาม: ความดันสัมบูรณ์ถูกกำหนดให้เป็นความดันในสุญญากาศที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งหมายความว่าไม่มีสสารอยู่ภายในช่องว่าง การวัดความดันสัมบูรณ์อ้างอิงถึงจุดศูนย์สัมบูรณ์นี้ ตัวอย่างทั่วไปคือการวัดความดันบารอมิเตอร์
การออกแบบเซ็นเซอร์: ในการสร้างเซ็นเซอร์วัดความดันสัมบูรณ์ ผู้ผลิตจะปิดผนึกสุญญากาศสูงไว้ด้านหลังไดอะแฟรมตรวจจับ ดังนั้น หากการเชื่อมต่อความดันของกระบวนการของเครื่องส่งสัญญาณวัดความดันสัมบูรณ์เปิดสู่อากาศ จะอ่านค่าความดันบารอมิเตอร์จริง
การพิจารณาว่าจะวัดความดันสัมบูรณ์เทียบกับความดันเกจเมื่อใดอาจมีความแตกต่างกัน:
ความดันเกจ: หากคุณต้องการวัดหรือควบคุมความดันที่ได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศ—เช่น ระดับของเหลวในถังเปิด—คุณควรใช้ความดันเกจแบบมีช่องระบายอากาศ ซึ่งช่วยให้คุณมุ่งเน้นไปที่การอ่านค่าความดันโดยลบส่วนประกอบของบรรยากาศออก
ความดันสัมบูรณ์: สำหรับความดันที่ไม่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศ เช่น การทดสอบการรั่วไหลของภาชนะที่ปิดสนิทและไม่ยืดหยุ่น เซ็นเซอร์วัดความดันสัมบูรณ์เป็นตัวเลือกที่เหมาะสม หากคุณใช้เซ็นเซอร์วัดความดันเกจในสถานการณ์นี้ การเปลี่ยนแปลงใดๆ ในความดันบารอมิเตอร์จะเปลี่ยนการอ่านค่าเซ็นเซอร์ แม้ว่าความดันภายในภาชนะจะยังคงที่ก็ตาม
ความดันสามารถนิยามได้ว่าเป็นแรงที่กระทำต่อพื้นที่ ในบรรดาระบบการวัดความดันต่างๆ ความดันสัมบูรณ์ และ ความดันเกจ เป็นสองแบบที่พบได้บ่อยที่สุด การทำความเข้าใจความแตกต่างระหว่างการวัดเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญ เนื่องจากส่งผลกระทบอย่างมากต่อการใช้งานและความแม่นยำ การเลือกความดันอ้างอิงที่ถูกต้องมีความสำคัญพอๆ กับการเลือกช่วงความดันที่เหมาะสม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการใช้งานที่ใช้ความดันต่ำ การเลือกที่ไม่ถูกต้องอาจนำไปสู่ข้อผิดพลาดในการวัดที่สำคัญ
วิธีที่ง่ายที่สุดในการอธิบายความแตกต่างคือ ความดันสัมบูรณ์ ใช้ศูนย์สัมบูรณ์เป็นจุดศูนย์ ในขณะที่ ความดันเกจ ใช้ความดันบรรยากาศเป็นจุดศูนย์ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพบรรยากาศ การวัดความดันเกจอาจขาดความแม่นยำ ในขณะที่การวัดความดันสัมบูรณ์มีความแน่นอนเสมอ
คำนิยาม: ความดันเกจเป็นการอ้างอิงที่พบบ่อยที่สุดสำหรับการวัดความดัน โดยระบุด้วย ‘g’ หลังหน่วยความดัน (เช่น 30 psig) วัดเทียบกับความดันบรรยากาศโดยรอบ
อิทธิพลของความดันบรรยากาศ: การเปลี่ยนแปลงของความดันบรรยากาศเนื่องจากสภาพอากาศหรือระดับความสูงส่งผลโดยตรงต่อเอาต์พุตของเซ็นเซอร์วัดความดันเกจ ความดันเกจที่สูงกว่าความดันโดยรอบเรียกว่า ความดันบวก ในขณะที่ความดันที่ต่ำกว่าความดันบรรยากาศเรียกว่า ความดันลบ หรือ ความดันเกจสุญญากาศ.
การออกแบบเซ็นเซอร์: เซ็นเซอร์วัดความดันเกจมักมีพอร์ตความดันหนึ่งพอร์ต ความดันอากาศโดยรอบจะถูกนำผ่านรูระบายอากาศหรือท่อระบายอากาศไปยังด้านหลังขององค์ประกอบการตรวจจับ เครื่องส่งสัญญาณวัดความดันเกจแบบมีช่องระบายอากาศช่วยให้อากาศภายนอกถูกนำไปใช้กับด้านลบของไดอะแฟรมตรวจจับความดัน ทำให้มั่นใจได้ว่าจะวัดโดยอ้างอิงถึงความดันบารอมิเตอร์โดยรอบ ดังนั้น เซ็นเซอร์วัดความดันเกจแบบมีช่องระบายอากาศจะอ่านค่าเป็นศูนย์เมื่อการเชื่อมต่อความดันของกระบวนการเปิดสู่บรรยากาศ
ความดันเกจแบบปิดผนึก: ในทางตรงกันข้าม เซ็นเซอร์เกจแบบปิดผนึกมีความดันบรรยากาศปิดผนึกที่ด้านลบของไดอะแฟรม การออกแบบนี้มักใช้ในการใช้งานที่มีความดันสูง เช่น ระบบไฮดรอลิก ซึ่งการเปลี่ยนแปลงของความดันบรรยากาศมีผลกระทบน้อยที่สุดต่อความแม่นยำของเซ็นเซอร์ จุดศูนย์สำหรับความดันเกจแบบปิดผนึกถูกตั้งค่าตามความดันภายในอุปกรณ์ ณ เวลาที่ทำการปิดผนึก
คำนิยาม: ความดันสัมบูรณ์ถูกกำหนดให้เป็นความดันในสุญญากาศที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งหมายความว่าไม่มีสสารอยู่ภายในช่องว่าง การวัดความดันสัมบูรณ์อ้างอิงถึงจุดศูนย์สัมบูรณ์นี้ ตัวอย่างทั่วไปคือการวัดความดันบารอมิเตอร์
การออกแบบเซ็นเซอร์: ในการสร้างเซ็นเซอร์วัดความดันสัมบูรณ์ ผู้ผลิตจะปิดผนึกสุญญากาศสูงไว้ด้านหลังไดอะแฟรมตรวจจับ ดังนั้น หากการเชื่อมต่อความดันของกระบวนการของเครื่องส่งสัญญาณวัดความดันสัมบูรณ์เปิดสู่อากาศ จะอ่านค่าความดันบารอมิเตอร์จริง
การพิจารณาว่าจะวัดความดันสัมบูรณ์เทียบกับความดันเกจเมื่อใดอาจมีความแตกต่างกัน:
ความดันเกจ: หากคุณต้องการวัดหรือควบคุมความดันที่ได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศ—เช่น ระดับของเหลวในถังเปิด—คุณควรใช้ความดันเกจแบบมีช่องระบายอากาศ ซึ่งช่วยให้คุณมุ่งเน้นไปที่การอ่านค่าความดันโดยลบส่วนประกอบของบรรยากาศออก
ความดันสัมบูรณ์: สำหรับความดันที่ไม่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศ เช่น การทดสอบการรั่วไหลของภาชนะที่ปิดสนิทและไม่ยืดหยุ่น เซ็นเซอร์วัดความดันสัมบูรณ์เป็นตัวเลือกที่เหมาะสม หากคุณใช้เซ็นเซอร์วัดความดันเกจในสถานการณ์นี้ การเปลี่ยนแปลงใดๆ ในความดันบารอมิเตอร์จะเปลี่ยนการอ่านค่าเซ็นเซอร์ แม้ว่าความดันภายในภาชนะจะยังคงที่ก็ตาม
